Een stijgijzer is een soort overschoen die voorzien is van pinnen met als doel op meer grip te hebben op sneeuw en ijs tijdens een ijsklim. Door het gebruik van stijgijzers wordt de mobiliteit van de drager vergroot. Stijgijzers worden naast het klimmen ook gebruikt tijdens wandeltochten over sneeuw en ijs, bijvoorbeeld bij het oversteken van een gletsjer, sneeuwvelden of ijsvelden en bij het stijgen op besneeuwde hellingen en het lopen over met ijs bedekte stenen.

Er bestaan drie hoofd bevestigingssystemen voor stijgijzers, namelijk het instap, hybride en bandbinding systeem. De eerste twee systemen benodigen wandelschoenen met een uitsparing voor stijgijzers daar een spanningshendel de stijgijzers vastzet op de hiel van de schoen. Het laatste type (met bandbinding) is breder inzetbaar en kan op vrijwel iedere wandelschoen worden gebruikt. Het nadeel is dat stijgijzers met bandbinding niet zo goed aansluiten op de schoen dan de andere twee systemen.

In 1908 werden door Oscar Eckenstein de eerste 10-punts stijgijzers ontworpen. Hierdoor werd het uithakken van tredes vrijwel overbodig wat uiteraard een revolutie was voor de klimsport. Henry Grivel was de eerste die het ontwerp op de markt bracht.